بررسی فیلم scream فیلمی ترسناک و هیجان انگیز

در بررسی فیلم scream (جیغ) به این پی می بریم که scream فیلمی برای بینندگانی  است که عاشق فیلم ترسناک و هیجان انگیز هستند. scream 2022 که بر اساس نسخه 1996 scream و سه دنباله آن ساخته شده است. در حالی که اولین فیلمنامه کوین ویلیامسون نوع گفتگوهایی را که طرفداران درباره جان کارپنتر و وس کریون در کافه تریاها و قهوه خانه های مدرسه داشتند به چیزی جسورانه و جذاب تبدیل کرد، فیلمنامه جدید جیمز واندربیلت و گای بوسیک در دنیایی وجود دارد که این گفتگوها اتفاق می افتد. مقیاس بسیار بزرگتر در گفتگوهای Discord، موضوعات Reddit و کنوانسیون های طرفداران. این یک فیلم ترسناک برای دنیایی است که در آن همه نظری درباره فیلم های ترسناک دارد که در ادامه این مقاله به صورت کامل به بررسی فیلم scream می پردازیم. در بخش فیلم و سریال پرشین مگ با ما باشید.

در بررسی فیلم scream خوشبختانه، به طور هوشمندانه ارجاعات به فیلم های اصلی را متعادل می کند، به گونه‌ای که از خودآگاهی که باعث کشته شدن بسیاری از فیلم ها شده است، جلوگیری می‌کند، و محصولی را ارائه می‌دهد که با چهار فیلم اول مطابقت دارد، اما به اندازه کافی متمایز است. صدای خودش برخی از مهارت‌ها و مهارت‌های کریون با اجراکنندگان در اینجا کم است، اما زمانی که فیلم در آخرین گام غم انگیز خود به اوج می‌رسد، فکر نمی کنم هیچ یک از طرفداران واقعی فیلم های ترسناک در بین تماشاگران اهمیتی بدهند.

بار دیگر، زن جوانی در خانه به تنهایی مجبور می شود با یک روان‌شناس فیلم‌های بی‌اهمیت بازی کند، اما شیوه‌ای که این نسخه اصلی را به‌روزرسانی می کند، در همان ابتدا آشکار است که تارا کارپنتر (جنا اورتگا) می‌گوید فیلم ترسناک مورد علاقه‌اش یک فیلم ترسناک نیست. اسلشر کلاسیک اما یک فیلم «ترسناک برجسته» مانند بابادوک بود. نحوه تعریف ما از ژانر وحشت در 25 سال گذشته به طور قابل توجهی تغییر کرده است، همانطور که رابطه بین فیلمسازان، بینندگان، و حتی موضوع داستان واقعی که سازندگان برای سرگرمی های فرار از آن استخراج می کنند، تغییر کرده است. شخصیت های فیلم جدید scream نه تنها از یک ژانر فیلم از رندی میکس اصلی برخوردار نیستند، بلکه او را در یک مسابقه چیزهای بی اهمیت نابود می کند.

تارا مورد حمله شخصی قرار می گیرد که لباس Ghostface از سری فیلم های Stab را بر تن دارد که بر اساس قتل های وودزبورو توسط استو ماچر و بیلی لومیس انجام شده است، اما او زنده می ماند و خواهر جدا شده اش سم ملیسا باررا را از مودستو به آنها بازمی گرداند. زادگاه بسیار شبیه به سیدنی پرسکات نیو کمپبل از فیلم اصلی، سم درام خانوادگی تیره‌ای دارد که او را مجبور به ترک خواهرش کرد، اما به نظر می‌رسد این قاتل جدید به تارا حمله کرده تا خواهر بزرگ را به خانه بیاورد.

او معشوقه جدیدش ریچی (جک کواید از «پسران») را برای سواری می‌آورد، حتی اگر او هرگز فیلم Stab را ندیده باشد. به هر حال، آن ها هشت فیلم Stab ساخته اند و آخرین مورد به خاطر خیانت به آنچه در وهله اول در مورد فرنچایز کار می‌کرد، مورد تنفر طرفداران قرار گرفت. البته باید بگویم رایان جانسون کارگردانی کرد.

قبل از اینکه تارا حتی بتواند از بیمارستان خارج شود، Ghostface در حال غوغا است و سم و ریچی را به سمت مردی هدایت می کند که فکر می کنند می تواند به آنها کمک کند تا بفهمند چه کسی پشت نقاب این بار است: معاون دیویی (یک دیوید آرکت بسیار موثر، با دراماتیک تر) او به سید زنگ می‌زند و به گیل (کورتنی کاکس) پیام می‌دهد، و این سه نفر مشهور جهان قبل از اینکه متوجه شوید به شهر بازگشته‌اند، اما کارگردانان مت بتینلی اولپین و تایلر گیلت عاقلانه اجازه ندهید که آنها روایت را تصاحب کنند. آن‌ها طعم‌دهنده هستند، به جای کل وعده غذایی مانند برخی از غذاهای دیگر، به گذشته اشاره می‌کنند. آنها را مانند شخصیت‌های میراثی در دنباله‌های جنگ ستارگان در نظر بگیرید ضروری هستند، اما باعث پیش‌برد داستان نمی‌شوند.

قبل از اینکه تارا حتی بتواند از بیمارستان خارج شود، Ghostface در حال غوغا است و سم و ریچی را به سمت مردی هدایت می کند که فکر می کنند می تواند به آنها کمک کند تا بفهمند چه کسی پشت نقاب پنهان شده است: معاون دیویی (یک دیوید آرکت بسیار موثر، با دراماتیک تر). او به سید زنگ می‌زند و به گیل (کورتنی کاکس) پیام می دهد، و این سه نفر مشهور جهان قبل از اینکه متوجه شوید به شهر بازگشته‌اند، اما کارگردانان مت بتینلی اولپین و تایلر گیلت عاقلانه اجازه ندهید که آنها روایت را تصاحب کنند. آن ها طعم دهنده هستند، به جای کل وعده غذایی مانند برخی از غذاهای دیگر، به گذشته اشاره می‌کنند. آنها را مانند شخصیت‌های میراثی در دنباله‌های جنگ ستارگان در نظر بگیرید ضروری هستند، اما باعث پیش‌برد داستان نمی شوند.

نه، تمرکز در اینجا دوباره روی گروهی از جوانان است که به اندازه کافی فیلم Stab را دیده اند تا بدانند که قاتل احتمالاً یکی از آنهاست. این که تقریباً همه ساکنان شهر با شخصیت های اصلی ارتباط دارند کمکی نمی‌کند. از استرودز بپرسید که معمولاً در فیلم های ترسناک چقدر خوب است. مانند وس هیکس (دیلن مینت)، پسر جودی هیکس (مارلی شلتون) از فیلم Scream 4 یا Mindy Meeks-Martin (Jasmin Savoy Brown) و Chad Meeks-Martin (Mason Gooding)، مربوط به رندی بیچاره و سپس امبر (مایکی مدیسون) وجود دارد، کسی که به نظر می رسد از تارا محافظت می کند و به سم بی اعتماد است.

در مورد سامانتا، او چنان رابطه نزدیکی با یکی از شخصیت های اصلی دارد که مکالمات با او را دچار توهم می کند (که دارای CGI مبهم است که آنها را کمتر از آنچه که احتمالاً روی کاغذ بود، موثر می کند). یکی از این جوانان احتمالا قاتل با توجه به سابقه این سریال.

چیزی که واقعاً در بررسی فیلم scream اهمیت دارد، روشی است که بتینلی اولپین و ژیلت به مجموعه های واقعاً مؤثر خود می پردازند. یکی در بیمارستانی با نور تاریک انرژی خشونت آمیز جان کارپنتر را دارد و سکانس اوج مهمانی طولانی که همیشه به یک مهمانی ختم می شود و به طرز شگفت انگیزی ساخته شده است، با دوربین روان توسط برت جوتکیویچ گرفته شده و مایکل آلر آن را به شدت ویرایش کرده است. امتیاز برایان تایلر خشونت وحشیانه را در سکانس های مرگ افزایش می‌دهد که آنطور که بسیاری از دلهره های نوستالژیک احساس می‌کنند. بسیاری از فیلم هایی مانند scream به تماشاگرانشان چشمک می زنند و فراموش می کنند که از راه دور ترسناک باشند. scream جدید سعی می کند به جای اینکه فقط یک مرجع متا به این ژانر باشد، یک فیلم ترسناک واقعی باشد.

اگرچه ممکن است این یک بازی منصفانه نباشد، اما نمی توان به این فکر نکرد که اگر کریون برای ساختن خود زندگی می‌کرد، چه تفاوتی با فیلم داشت. من فکر می کنم که او می توانست بازی های بهتری را از بازیگران جوانی که همگی به اندازه کافی خوب هستند، به تصویر بکشد. اما هیچ کدام به اندازه گروه اصلی به یاد ماندنی نیستند، و گاهی اوقات به سمت احساسات ملودراماتیکی متمایل می شوند که کریون می‌توانست آن را پایین بیاورد. از سوی دیگر، سه نفر اصلی بسیار عالی هستند، و ضربه روحی ناشی از گذراندن دوباره این مزخرفات را به شیوه ای واقعی منتقل می کنند.

و آنچه واقعاً مهم است این است که بتینلی اولپین و ژیلت چقدر از نسخه های اصلی کراوون از نظر هنر آموخته اند. در حالی که کریون از ارجاعات بصری به استادانی مانند هیچکاک و کارپنتر استفاده می کرد، فیلمسازان جدید از خود وس به عنوان الگو استفاده می‌کردند، و غیرقابل انکار آن ها به هسته اصلی بسیاری از کارهایی می‌رسند که او در ساختارشکنی ژانر بهترین انجام داد. به هر حال، دلیلی وجود دارد که تقدیم فیلم «برای وس» خوانده شود و صحنه ای نزدیک به پایان حتی از عبارت «گذر از مشعل» استفاده می کند. من در مورد دومی مطمئن نیستم، اما مطمئن هستم که وس به اندازه کافی تحت تاثیر قرار می گیرد تا به آن فکر کند.